• 
• 

Λεπτομέρειες

Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 07 Οκτωβρίου 2011 13:58

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 03 Μαΐου 2011 14:15

---

 

De Bellis Multitudinis (DBM)

Εισαγωγή

Το DΒΜ ή De Bellis Multitudinis (Περί πολλών πολέμων) αποτελεί μία αξιόλογη προσπάθεια των συγγραφέων Phil Barker και Bodley Scott να προσομοιώσουν όλες τις μεγάλες αρχαίες και μεσαιωνικές μάχες από το 3000 π.Χ. μέχρι το 1500 μ.Χ. με βάση ένα κοινό σύστημα κανόνων (set rules). Το DΒΜ πρακτικά προέκυψε ως μετεξέλιξη ενός άλλου, πολύ επιτυχημένου παιχνιδιού, του DΒΑ (De Bellis Antiquity - περί πολέμων αρχαιότητας). Το αντικείμενο του DΒΜ περιορίζεται μέχρι το 1500 μ.Χ., διότι μετά την εισαγωγή της πυρίτιδας στα ευρωπαϊκά πεδία μαχών ο τρόπος διεξαγωγής των συγκρούσεων άλλαξε δραματικά και περιγράφεται από άλλα set rules (όπως το DBR - De Bellis Rennaissance). Αυτή η μεγάλη χρονική συμπίεση αποτέλεσε και πηγή αρνητικών κριτικών, καθώς λόγω της μεγάλης πίεσης των παικτών που ασχολούνται με το παιχνίδι σχεδόν επαγγελματικά, στα πρωταθλήματα τα οποία διοργανώνονται παγκοσμίως, το σύνηθες είναι να βρίσκονται αντιμέτωποι πλασματικοί αντίπαλοι (π.χ. οι Ρωμαίοι να πολεμούν εναντίον Οθωμανών!) και όχι ιστορικοί αντίπαλοι.

Επίσης πετυχημένοι ιστορικά στρατοί, όπως οι Ρωμαίοι επί εποχής Οκταβιανού, δεν ανταποκρίνονταν μέχρι πρόσφατα ικανοποιητικά στα μεγάλα τουρνουά, ενώ άλλοι στρατοί με μικρότερη ιστορική αίγλη και δόξα ήταν ιδιαίτερα νικηφόροι, όπως οι Πατρίκιοι Ρωμαίοι, στρατός των τελευταίων χρόνων της αυτοκρατορίας που δεν διακρινόταν για τις επιτυχίες του! Αυτή η ιστορική αντίφαση προκάλεσε και τις μεγαλύτερες αντιδράσεις.

Το DΒΜ παίζεται σε τραπέζια διαστάσεων 1,80 m x 1,20 m. Οι παίκτες προτιμούν τη χρήση μεταλλικών φιγούρων στα 15mm και στα 25 mm, που διατίθενται σε μεγάλη ποικιλία σε καταστήματα στο εξωτερικό. Μπορούν να συμμετάσχουν δύο (πιο σύνηθες) ή περισσότεροι παίκτες οι οποίοι αναλαμβάνουν τον ρόλο του ικανού στρατηγού που θα οδηγήσει τη στρατιά του στην επιτυχία και στην εξουδετέρωση των εχθρικών μονάδων. Το DΒΜ στηρίζεται σε αυστηρά γεωμετρικά κριτήρια για να καθορίσει τη συμπεριφορά των στρατευμάτων και την απόδοσή τους. Οι αποστάσεις μεταξύ των ανεπτυγμένων στρατών καθορίζονται στην αρχή του παιχνιδιού, καθώς ο κάθε παίκτης στήνει τις διοικήσεις του εντός 45 cm από τη μεγάλη βάση του τραπεζιού και σε απόσταση 35 cm από τα αντίπαλα στρατεύματα, τηρώντας παράλληλα μία απόσταση ασφαλείας 15 cm από τις δύο μικρές άκρες του τραπεζιού.

Κάθε παίκτης αρχίζει τον γύρο του και καθορίζει την κίνηση των στρατευμάτων του με τη ρίψη εξάπλευρων ζαριών (2-4) που αντιστοιχούν σε αριθμό διοικήσεων οι οποίες συμμετέχουν πάνω ή εκτός του τραπεζιού (ενισχύσεις, μονάδες που εκτελούν υπερκέραση κλπ.). Μπορεί να παρατάξει 2-4 διοικήσεις πάνω στο τραπέζι, οι οποίες αποτελούνται από μονάδες που στηρίζονται δομικά στο αποκαλούμενο element (στοιχείο) και στις οποίες αντιστοιχούν ισάριθμα ζάρια. Ενα element αντιπροσωπεύει υπό κλίμακα 250-300 άνδρες, οι οποίοι αναπαριστώνται ως φιγούρες πάνω σε ειδικά σχεδιασμένες βάσεις από πεπιεσμένο χαρτί. Ανάλογα με τον τύπο του στρατεύματος, σε κάθε element αντιστοιχεί διαφορετικός αριθμός φιγούρων, που αναπαριστά τον τρόπο με τον οποίο προτιμούσε να μάχεται ένας συγκεκριμένος τύπος στρατεύματος και τη διάταξη μάχης του (πυκνή, αραιή). Ετσι π.χ. ένα στοιχείο ιπποτών του Μεσαίωνα περιλαμβάνει τρεις βαμμένες έφιππες φιγούρες κολλημένες πάνω σε ένα element μήκους 4 cm και πλάτούς 3 cm. Με την ίδια λογική ένα στοιχείο Μακεδόνων σαρισσοφόρων περιλαμβάνει τέσσερις φιγούρες πεζικού (πυκνός σχηματισμός) κολλημένες πάνω σε element μήκους 4 cm και πλάτους 1,5 cm, ενώ ένα στοιχείο Ροδίων σφενδονητών περιλαμβάνει δύο φιγούρες (αραιός σχηματισμός) τοποθετημένες σε στοιχείο μήκους 4 cm και πλάτους 2 cm.

Τα στρατεύματα προσδιορίζονται ως τακτικά (regular) ή άτακτα (irregular), με βάση την εκπαίδευση και την υπακοή προς τους διοικητές τους. Χαρακτηρίζονται επίσης από έναν δείκτη αξιολόγησης που απεικονίζει την πολεμική τους δεινότητα σε σχέση με τους σύγχρονους αντιπάλους τους. Για παράδειγμα ένας Γάλλος ιππότης του 13ου αιώνα χαρακτηρίζεται ως υπέρτερος άτακτος ιππότης (irregular Knight Superior), ενώ ένας Βυζαντινός Καβαλάριος της ίδιας περιόδου χαρακτηρίζεται ως κανονικό τακτικό ιππικό (Regular Cavalry Ordinary), φανερώνοντας έτσι και την πιθανή συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια της επιτραπέζιας μάχης! Ουσιαστικά οι κινήσεις στο DΒΜ γίνονται από ομάδες στοιχείων/elements τα οποία αποτελούν ενιαίες μονάδες ιππικού, πεζικού ή πυροβολικού (καταπέλτες, τρεμπουσέτα) ή από μεμονωμένα στοιχεία με απώλεια μιας ζαριάς. Αν ο παίκτης φέρει έξι στο ζάρι, μπορεί να κινήσει περισσότερες μονάδες ή στοιχεία, ενώ αν φέρει άσσο είναι μάλλον καταδικασμένος σε ακινησία. Οι κινήσεις διακρίνονται σε τακτικές (tactical movements) και διαδοχικές (march movements). Κάθε στοιχείο διαaέτει μία δική του φυσική κίνηση. Π.χ. οι ελέφαντες κινούνται με 7,5 cm, το πεζικό με 5 cm, το ελαφρύ ιππικό με 12,5-15 cm. Ομως όλα τα στοιχεία μπορούν να κινηθούν περισσότερο από μία φορά με march κίνηση, δηλαδή ο ελέφαντας μπορεί να κινηθεί και πέντε φορές επί 7,5 cm αν στο ζάρι που αντιστοιχεί στη μονάδα του ο παίκτης έχει πεντάρι και οι μονάδες του αντιπάλου βρίσκονται εκτός εμβέλειας των 10 cm.

Η σύγκρουση των μονάδων γίνεται είτε όταν δύο στοιχεία έλθουν σε μετωπική επαφή ή όταν μονάδες αποτελούμενες από πολλά στοιχεία έλθουν επίσης σε μετωπική επαφή. Το αποτέλεσμα τέτοιων συγκρούσεων καθορίζεται από το άθροισμα της ζαριάς που επιτυγχάνει ο κάθε παίκτης με έναν φυσικό παράγοντα μάχης τον οποίο διαθέτει το κάθε στοιχείο. Μέσα από τέτοιες ατομικές και ομαδικές συγκρούσεις ο κάθε παίκτης μπορεί να διπλασιάσει το γενικό αποτέλεσμα των στοιχείων του σε βάρος εκείνων του αντιπάλου του και να αναδειχaεί νικητής.

Ο παίκτης που κατορθώνει να «σπάσει» το ένα τρίτο του αντίπαλου στρατεύματος κερδίζει και τη μάχη, η οποία συνήθως διαρκεί τρεις ως τέσσερις ώρες.

 

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στις παρακάτω ιστοσελίδες,

Η επίσημη ιστοσελίδα http://www.byzant.demon.co.uk/dbm.htm

Το άρθρο στην Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/De_Bellis_Multitudinis